Bazylika
1 maja 1852 r. w nowym liście pasterskim biskup Philibert de Bruillard zapowiedział budowę świątyni na górze La Salette. Kamień węgielny pod bazylikę położono 25 maja tego samego roku. Prace przy jej budowie trwały 13 lat aż do 1865 roku. W 1879 roku kościół został konsekrowany i podniesiony do rangi bazyliki mniejszej. Cała świątynia została zbudowana ze skał góry Gargas. Styl bazyliki jest mieszaniną stylu romańskiego i bizantyjskiego (długość 44,5 m, szerokość 15 m, wysokość 18,8 m). Kościół może pomieścić w miejscach siedzących około 800 osób. Postać Zbawiciela namalowana w absydzie ukazuje Jezusa w chwale, jako Pantokratora. Jest to dzieło współczesnego francuskiego artysty Arcabasa. On także jest autorem wszystkich fresków znajdujących się w bazylice i w nawach bocznych.
To co rzuca się w oczy, gdy patrzymy na postać Jezusa, to pewna niesymetria. Łatwo zauważyć, że lewa strona postaci Chrystusa jest delikatniejsza, a ręka wydłużona. Zdaniem niektórych jest ona bardziej kobieca, macierzyńska. Inni upatrują tutaj symbolu Bożego Miłosierdzia. Druga strona jest jakby bardziej ojcowska, męska. Widać to także poprzez ukształtowanie ręki, co symbolizuje Bożą sprawiedliwość. Twarz Chrystusa jest niesymetryczna. Łatwo zauważyć, że strona lewa jest bardziej macierzyńska, bardziej gładka, podczas gdy prawa symbolizuje człowieczeństwo Chrystusa i krzyż – symbol męki.
W kaplicy bocznej bazyliki znajduje się ściana pełna wot w formie tabliczek złożonych przez wiernych. Rzeczą wyjątkową i godną uwagi jest czarna granitowa płyta kryjąca za sobą serce Maksymina. Przez całe swoje życie był on wierny Orędziu z La Salette. W swoim testamencie napisał: „Moje serce Najświętszej Maryi Pannie”. Po jego śmierci serce złożono właśnie w bazylice, a ciało w Corps. Za tą płytą znajduje się również serce jego przyjaciela, będącego fundatorem figur na miejscu objawienia oraz organów, które z okazji konsekracji świątyni umieszczono w kościele.
W prawej nawie możemy również znaleźć czarną kamienną płytę, kryjącą za sobą serce biskupa Philiberta de Bruillarda. Znajduje się tu także fragment kamiennej ławki, na której Najświętsza Maryja Panna siedziała w pierwszej fazie zjawienia. Zaraz w pierwszych dniach po objawieniu chłopi z La Salette wspięli się na saletyńską górę i zabrali ją jako pamiątkę i wyjątkową relikwię.